Ken of begeleid jij (als zorgverlener) iemand die:
- Zoveel spullen in huis heeft?
- Geen tafel meer is om aan te eten?
- Geen stoel om in te zitten?
- Niet meer wordt gekookt omdat het aanrecht vol ligt?
- Het bed waarin geslapen wordt omringt heeft met dozen?
- Of het bed niet meer gebruikt kan worden als slaapplek?
- Nooit iets weg kan gooien, want je weet niet waarvoor je het nog kan gebruiken?
- Niemand in zijn huis kan of wil ontvangen, omdat het huis volgebouwd is?
Kortom: verzamelt jouw cliënt, moeder, vader, zus, broer, kind of kennis teveel spullen? Ziet hij of zij wel in dat de situatie verandering behoeft, maar heb jij geen idee hoe je hem of haar daarbij kunt helpen?
Vanuit op te bouwen vertrouwen en respect voor wat mogelijk is, help ik mijn klant keuzes te maken in wat bewaard moet worden en waar ruimte kan worden gecreëerd.
- Ben je geraakt doordat iets kwijt is?
- Stond de jurk van je moeder haar zo prachtig?
- Vertellen de folders van al die winkels je dat die spullen belangrijk zijn?
- Staat in al die kranten iets wat je mogelijk nog wilt lezen?
Zelf hecht ik veel gevoelswaarde aan spullen. Die gehechtheid neem ik mee in mijn werk. Mijn klanten bewaren en verzamelen namelijk met een reden. Door met mijn klant naar de betekenis te zoeken, blijkt welke waarde belangrijk is. We gaan samen kijken naar wat mag blijven en wat anders kan. De klant is degene om wie het draait.
Binnen de grenzen van wat iemand aan kan, bouwen we aan zelfredzaamheid. Ik sluit aan bij de realiteit van mijn klant. Het resultaat is dat het zowel voor mijn klant als voor zijn omgeving leefbaar is. Een fijn thuisgevoel is voor iedereen belangrijk